Op z'n Zambiaans, Afrikaans

Nu dan eindelijk een verslagje van het Bouwteam Hoogland. Alles gaat hier op zijn Afrikaans, op eigen tempo, langzaam ( behalve het werk ) en vol verrassingen. Vandaar ook nu pas dit eerste verslag.
Bouwteam Hoogland, Gerard Renkers, Bart van de Beek, Cor Smink, Johan van der Veer en Ben en Nico Kuijer vertrokken afgelopen vrijdagavond onder grote belangstelling van vrienden, familie en kennissen vanuit De Plank,naar Kawambwa in noord Zambia. Richting Schiphol ging alles soepel dankzij onze vriendelijke chauffeurs Henny en Alie. Ruim op tijd voor vertrek. We mochten 30 kg in onze koffers proppen en dat is zeker gelukt.
Amsterdam Dubai, een vorstelijke vlucht, rume zitplaatsen, heerlijk eten en gratis alcohol. Het Bouwteam voelt zich nu al in zijn element. Even kaarten en overstappen per trein en liften en dan naar Lusaka. Weer een vostelijke vlucht. Gerard had instapkaarten voor de plaatsen 82 D,E, F en G. Zijn hoofd lag op 82 D, zijn voeten op G en zijn buik op E en F. En dan later zeggen dat hij slecht geslapen heeft in het vliegtuig.
In Lusaka stap je via de trap uit het vliegveld en langs de landingsbaan loop je naar de douane. Het vliegveld lijkt op die van Dubai uit de jaren 30. Het duurt even bij de douane en nog even en dan nog even en dan zie je het naambordje Bouwteam Hoogland al aan de achterkant van de dranghekken.
Hoteleigenaar Wiza en chauffeur Mattews staan ons al op de wachten en brengen ons tussen de files door naar ons hotel. Natuurlijk niet het hotel dat we hadden afgesproken, maar een ander. Hier konden we een douche nemen, natuurlijk een koude en wat biertjes, natuurlijk ook koude.
Lekker gegeten t bone steak, zwart, koud en taai.
De volgende ochtend, ontbijt 5.30, ook heerlijk, en vertrek voor een reis van 500 km, dachten we. Alles moest goed opgestapeld worden om je voeten kwijt te kunnen. Zelfs op zondagochtend files in Lusaka. Op een gegeven moment herkende Gerard een voetbalstadion. We waren vlak bij de huizen die we 2008 gebouwd hadden, voor Habitat. Even een bezoekje brengen. We kwamen oude medebouwers tegen, die nu in het door ons gebouwde huisje wonen. Heel gezellig, een vorm van (h)erkenning. De mensen wonen er heel tevreden. Het wijkje zag er ook goed uit. En er is toekomst. Jonge kinderen in overvloed.
We vervolgden onze reis over een tweebaansweg, gevuld met vrachtwagens en voetgangers die van de weg af worden getoeterd.
Even ergens eten, dat valt niet mee, er is geen Tweedesteeg , MC donlads of van der Valk.
's Avonds tegen vijven komen we in ons hotel aan. Fijn denken we, we hebben er 500 km op zitten. Maar Wiza, dacht er anders over. Morgen moeten we nog 650 km. Op zijn Afrikaanse eigen houtje had hij dit hotel
geregeld. Dit hotel was beter. Gelukkig wel water, maar zoals bekend niet warm. lekker gegeten, t bone steak, zwart, koud en als leer.
De volgende ochtend om 6 uur vertrek over een tweebaansweg, die alleen voor ons leek aangelegd. Alle attracties langs de 650 km lange weg hebben we bekeken. Geen dus. Alleen bij een lange brug stonden we even stil. Heerlijk, 12 uur in een auto met 6 bouwvakkers. De gaten in de tweebaansasfaltweg werden steeds groter, en de dorpjes met de armzalige huisjes steeds kleiner. En al die voetgangers langs de weg. Waar komen ze vandaan en waar gaan ze heen? Maar toch om 18.00 uur stonden we bij ons doel. De school van de stichting Kacema, Queen of Angels.
Volgens onze bouwkenners Gerard, Ben en Nico was de bouw al goed gevorderd en zag alles er degelijk uit. De metselaars waren in hun doen, maar de blokkendragers Bart, Johan en soms Cor zagen de bui al hangen.
Die buien zien we de komende dagen niet. De regentijd is eind april afgelopen, dus we kunnen heerlijk bouwen bij een temperatuur van tegen de 30 graden, onder een heerlijk zonnetje.
Op naar de Wiza Lodge. lekker douchen, niet dus, heerlijk eten, niet dus, een lekker biertje, wel dus. Maar De koude biertjes waren snel op.
Om 7 op en om 8 uur op de bouw. Onze eerste kennismaking met onze collega's bouwers was vriendelijk. Gerard was ook in zijn nopjes, want het waren vakmensen, voor hier. Afspraken werden gemaakt, blokken aangesleept, cement gehusseld met zand en een ieder ging vol enthousiast aan de slag. Cor werd er op uitgestuurd batsen, emmers, truffels e.d. te kopen in de stad. Dan kan hij tenminste niets verprutsten op de bouw.
Bij terugkomst een reisverslagje schrijven zat er niet in. Er was geen stroom en onderweg tijdens de reis geen verbinding.
Nu, woensdagochtend id het zover. Het eerste reisversag van Bouwteam Hoogland.
De hele dinsdag hard gewerkt en dan 's avonds heerlijk onder de douche, dachten wij. Maar helaas, geen stroom , dan ook geen waterpomp die water naar de tanks pompt en dus ook geen douche, eigenlijk wel: een douche op zijn Zambiaans: een koude douche.
Wel lekker gegeten. Weer op zijn Afrikaans. we spreken af om 18.30 en het staat om 17.45 op tafel. Na 4 t bones nu kip(petje). De menukaart is niet groter.
Toch de sfeer is en blijft goed. Allemaal de beste wensen van ons allemaal.